Proszę nie robić ludziom wody z mózgu, nie przystoi to wyedukowanym osobom. Potem się dziwić, że elektoratowi niektórych partii można włożyć do głowy, że Piłsudski był prawicowcem.
.
>> Na Suworowie ciąży wyrok śmierci do dziś, Kuklińskiemu zabili dzieci, natomiast tutaj jedyną karą głównego bohatera jest degradacja w partyjnych strukturach.

Kim był Suworow i Kukliński a kim był podrzędny kapitan Stasi? Mam rozumieć, że przekazanie planów wojskowych Układu Warszawskiego jest równorzędne z sytuacją przedstawioną w filmie? A przypominam - z punktu widzenia Stasi jedyne co miało miejsce to śmierć aktorki i brak udupienia Dreymana. Nie była to sprawa wagi państwowej tylko zwykła intryga partyjna, w pewnym momencie wzbogacana wątkiem powieści/opowiadania dla Spiegela. Na Ozyrysa, gdzie tu Suworow i Kukliński?

>> A już dogłębnie dobiła mnie scena, gdy CMS umiera i wszyscy, zamiast wezwać karetkę, czekają, az ona sobie po prostu umrze. Jesteśmy w środku miasta, nie gdzieś w dziczy, no ale jak to w kinie bywa, nikt nie woła lekarza tylko sobie czekają, aż głowna bohaterka zginie, wsłuchując się w jej dramatyczne wypowiedzi.

Licencia poetica, chociaż nie ma co ukrywać, że najbardziej baśniowe było możliwość mówienia. Ciężarówka jadąca z prędkością około 50 km/h, w dodatku odrzucając ciało na odległość ok 8 metrów, raczej nie pozwoliła by na tak składne wypowiedzi.


Serdecznie pozdrawiam.

Oczywiście, ze podrzędny kapitan Stasi nie był Kuklińskim, toteż nie podejrzewam, żeby czekała go kara śmierci - niemniej mało prawdowpodobne wydaje się, zeby spotkała go tak mizerna kara. A tu taki łagodny prztyczek.... Podałam najbardziej "drastyczne" przykłady, by uwydatnić z kim mamy do czynienia, jednak nawet jeśli weżmiemy poprawkę na "mizerność" bohatera ta historia jest naciągana.
Nawet jeżeli przyjrzymy się historii naszej, polskiej, spodziewalibyśmy się dla niego co najmniej długotrwałego więzienia. Vide - sprawa z Przemykiem, historia z karetką pogotowia, biografia co drugiego opozycjonisty obfituje w pobicia, internowania i więzienia. Nie bardzo jestem skłonna uwierzyć, ze w realu nawet tego podrzędnego kapitana Stasi spotkało jedynie pogrożenie paluszkiem. Jakby to był po prostu "zwykły" szef w zwykłej firmie. A wydaje mi się, ze takie wrażenie mogą odebrać ludzie, którzy swoją wiedzę na temat Stasi budują na podstawie takich filmów. Mocno złagodzono tutaj wizreunek służb. :P

Co do ciężarówki, scena sama w sobie bardzo kiczowata i bardzo rzucająca się w oczy przez swoje nieprawdopodobieństwo. Jestem ostatnią osobą, która się czepia, ze Bond spada z budynku i nie łamie nogi - wiadomo, ze film to film, a nie home video, natomiast akurat ten kawałek okropnie nie przystaje do całości własnie przez swój brak realizmu.

Dziękuję za komplement zawarty w krytyce - wyłowiłam go, oprawię w ramki i powieszę na scianie ;)

Przede wszystkim nic na niego nie mieli. Wiesler doskonale zakrył wszelkie ślady sabotażu. Grubitz mógł się jedynie domyślać(co wyraznie sugerowano w filmie). Nie mógł oskarżyć Wieslera tak po prostu,bez przedstawienia żadnych dowodów. Skompromitowałby się tylko,gdyż musiałby przeciwstawić swoje słowo przeciw tak szanowanemu i wysokiemu oficerowi. Co innego degradacja. Grubitz miał kozła ofiarnego za spartolenie śledztwa. Wiesler nie protestował,ponieważ obawiał się wszczęcia dochodzenia w jego sprawie,co mogłoby zaowocować wypłynięciem na wierzch pogrążających go faktów.

Po prostu zle zinterpretowałaś końcówkę XD

Jak dla mnie scena z potrąceniem nie pasuje w ogóle do całego klimatu filmu, wieje tandetą i Hollywoodem na kilometr.

Co do przemiany moralnej Wieslera to średnio jestem w stanie coś takiego "łyknąć". Przez lata przesłuchiwał, podsłuchiwał i wymuszał zeznania na różnych ludziach, a tu nagle pod wpływem jednego "artysty" rusza go sumienie? Czym go kupił? Grą na pianinie? Tym, że jest dobrym człowiekiem?

Myślę, że Wiesler zwyczajnie "zakochał się" w Chriscie. Zauroczyła go jako kobieta, aktorka. Dlatego zaproponował inwigilację mieszkania Dreymana i w pewnym sensie, z jej (z ich) powodu, zaczął mięknąć, zaczęła w nim następować zmiana. Doszło do tego też to, że za Christę wziął się ten obleśny minister - rozmawiają o tym z Grubitzem w stołówce przy obiedzie.

Tutaj nie chodzi o sumienie. Ten agent pozostał tym kim był, oddanym idei, służbie. W gruncie rzeczy prezentował typ niemieckiego lojalisty. Niezbyt mu się podobały odzywki i zachowania kolegów. Były syndromem gnicia systemu. W tym pisarzu po prostu dostrzegł to czego już nie widział w okół siebie; idealizm. Proces nie tyle sumienia co zrozumienia i empatii ma w tym filmie swoją dynamikę i swoje psychologiczne uwarunkowania.

Dokładnie. Dostrzegł w reżyserze takiego idealistę-socjalistę jak on sam. Widać było, że on sam, a jego koledzy ze Stasi to zupełnie inna półka pod względem wrażliwości, mentalności. Dostrzegał w swoim otoczeniu zgniliznę, brak jakiejkolwiek wierności idei, czysty koniunkturalizm i karierowiczostwo.

Kuklińskiemu zabili dzieci bo był szpiegiem, który sprzedał Układ Warszawski Amerykanom. W oczach komunistów to najcięższa możliwa zdrada. Bohater filmu zaś "tylko" zacierał ślady działalności inwigilowanego reżysera. Przyznaj, że to jednak inny "kaliber" winy. Zresztą, cała sprawa miała już miejsce gdy NRD powoli dogorywała i nikt już później nie miał złudzeń, że to ostatnie podrygi republiki. Nikt nie chciał niepotrzebnie brudzić sobie rąk i ryzykować śledztwa już w zjednoczonych Niemczech. 

Grubitz był kolegą Wieslera ze szkoły Stasi (po wykładzie wspomina, że dobre oceny zawdzięczał jemu), stąd pewnie Wiesler został tylko zdegradowany. Poza tym tylko Grubitz domyślił się, dlaczego nie znaleźli maszyny.