Sprostał moim oczekiwaniom, gdyż jest bardzo, ale to bardzo dobry.
Przyjemnie się go ogląda, a uwagę widza nagrodził bardzo ładną końcówką.
?Życie na podsłuchu? to debiut fabularny Floriana Henckel von Donnersmarcka. Posiada świetny scenariusz i wybitną kreację aktorską Ulricha Mühe. Reżyseria jest tu bardzo dobra, a w całym filmie brakuje tylko jednej rzeczy ? stylu, który by go wyróżniał spośród innych dzieł. Ten brak nowatorstwa absolutnie nie przeszkadzał, lecz gdyby młody Florian swój film nakręcił trochę inaczej niż wszyscy nie wahałbym się i dałbym mu 10/10.
Treść najwyższych lotów, wykonanie dobre.
Muzyka wpada do ucha i udanie buduje klimat, zdjęcia są porządne, scenografia bardzo dobra.
Obraz ten opowiada o jednym z niewielu pracowników niemieckiego SB, który wykazał się odruchem serca, pomógł dramatopisarzowi, a jednocześnie zmarnował szansę na dostatnie życie.
Niemcy zamiast truć o rodzinach patologicznych i dramatach społecznych wolą w swojej historii, w szatańskiej machinie ? Stasi ? odszukać cząstkę dobra i to o niej powiedzieć, Chcą przestawić historię, podnieść na duchu i uświadomić, że są na świecie jeszcze dobrzy ludzie.
Scenariusz, jak już wspomniałem, świetny. Z jednej strony opisuje wielką machinę, która sąsiadów namawia do kablowania na sąsiada, żonę na męża. Pokazuje słabych ludzi, którzy zastraszeni wydają swoich najbliższych. Mówi o dramacie pisarza, którego wolność artystyczną skutecznie ograniczają. O jego wielkiej chęci walki o wolny kraj. Wreszcie pokazuje Stasi od kuchni i psychikę tych, którzy muszą zastraszać, donosić i podsłuchiwać innych.
Kawał dobrego kina, które w pojedynku z ?Good Bye, Lenin? zdecydowanie triumfuje.
Nie pogniewam się jeśli ten film zdobędzie Oskara w kategorii ?Najlepszy nieanglojęzyczny?
Naprawdę warto!

9- /10